Bijzonder cadeau

Vandaag is de dag. Vandaag is de dag dat ik geen wekker nodig heb om wakker te worden. Sterker nog, ik lig al ruim een uur wakker met kriebels in mijn buik. Vandaag ben ik jarig en daar kijk ik al weken naar uit.

Zo ging het vroeger op mijn verjaardag. Tot een jaar of 16 denk ik, toen ik nog thuis woonde. Dan deed ik net alsof ik nog sliep en werd ik wakker gemaakt door de rest van het gezin met cadeaus en niet zo zuiver gezang.

Dit jaar voelde ik me ook zo

Ik werd wakker met kriebels in mijn buik en was wat gespannen. Mijn 33ste verjaardag alweer en ik was zenuwachtig. Niet omdat ik op bed verrast zou worden met een mooi cadeau. Nee, ik ging om 10:00 uur mijn cadeau ophalen in de stad. Het cadeau dat ik van Linda kreeg.

Zelf was ik er al weken mee bezig. Linda nog niet zo heel lang en had daardoor misschien nog wel meer zenuwen dan ik.

10:00 uur precies stonden we binnen

Kristina kwam met uitgestoken hand naar me toe om me te feliciteren. “Ben je er klaar voor?” vroeg ze nog. “Helemaal” antwoordde ik zelfverzekerd. Tenminste, dat was de bedoeling.

Ik had mijn keuze al gemaakt en nu ging het om de plaats. Waar moest het komen en hoe? Daar waren we het snel over eens. Drie kwartier later was het cadeau klaar en stonden we weer buiten.

Deze is voor jou Wouter

Het precieze moment weet ik niet meer, maar ik wist dat ik iets wilde doen om Wouter te herinneren. Om Wouter te gedenken. Niet dat ik bang ben om mijn lieve broertje ooit te vergeten, maar om me te herinneren wat we samen hadden. Waar we samen van konden genieten.

In mijn gedachten leeft Wouter voort in de muziek die we samen luisterden. Zijn hartslag klinkt door de luidsprekers als ik in de auto naar onze muziek luister. En dat staat ook voor altijd op de binnenkant van mijn rechter bovenarm.

Bedankt voor dit bijzondere cadeau Linda!